In Memoriam Cor Moors:

Geboren aan de Hoogstraat in Ell aan het begin van de oorlog, werd hij op jonge leeftijd geconfronteerd met het ongeluk van zijn moeder. Zij verloor een been en deze gebeurtenis, toen hij +/- 3 jaar oud was, bepaalde voor Cor de rest van zijn leven zijn houding tegenover alles wat met ziekte en ongeluk te maken had.

Hij groeide op met zijn 2 broers en 2 zussen op de boerderij.

Na het doorlopen van de fruitteelt school werkte Cor als voorlichter in de fruitteelt. Op de fiets doorkruiste hij enkele jaren Limburg van noord naar zuid. Met zijn broers veranderde het boerenbedrijf in een fruitteelt bedrijf en boomkwekerij.

Na zijn huwelijk met Fien vestigde Cor zich definitief in de ouderlijke woning aan de Hoogstraat. Het bedrijf groeide door naar een volwaardig bedrijf. Door de jaren heen hebben verschillende huismoeders en soms ook hun kinderen, hun bijdragen kunnen leveren tijdens de oogstmaanden in augustus, september, oktober, en in het begin november, afhankelijk van de appel-  en peren rassen. Voor deze huismoeders waren deze tijden een prettige afwisseling en een leuke bijverdienste. Zo sociaal zelfs dat er liederen over geschreven zijn. 

Naast zijn werk ging zijn grote hobby en liefde naar de paarden. Op jonge leeftijd reed hij bij de Paardenvriend, de plaatselijke ruiterclub. Ook wilde hij zelf paarden gaan fokken. De basis van de fokkerij creëerde hij door zelf zijn merries te selecteren en te kopen. Hierover is een boekje verschenen. 

Zijn grote kennis en kunde leidde tot functies bij het Koninklijke Warmbloed Paard Nederland (KWPN) stamboek. Hij bezocht vele keuringen, was inspecteur, jurylid en  lid van de hengstenkeuring commissie en ging naar vergaderingen in Utrecht ten einde het Nederlands sportpaard te verbeteren. In deze functie werd hij tot 2x toe voor 3 weken naar Amerika gezonden om ook daar veelal Nederlandse fokkers te adviseren en paarden te keuren en te selecteren. Als beloning voor zijn inzet, betrokkenheid en doorgeven van kennis, werd hij bij zijn afscheid in 2002 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Om het vele werk in het fruit en in de boomkwekerij te doen had Cor altijd jongeren uit Ell om zich heen. Hij was altijd zeer begaan met en geïnteresseerd in hun prestaties op school, op opleidingen en volgde hun carrières. Indien nodig had hij altijd zijn adviezen wel klaar. Met velen van hen had hij nog tot aan zijn dood contact. 

En dan in de laatste maanden gaat het niet meer zo goed, hij is snel moe en voelt zich niet meer zo sterk. Het leven lijkt weg te vloeien. Op het moment dat hij zich dat realiseert is het te laat. Hij berust in zijn lot. Het zij zo!

Cor, een bescheiden, ingetogen, betrokken, hardwerkende persoon is niet meer.