In memoriam Jan Deckers:

Jantje werd geboren op ‘Meerte’ op 26 september 1944. Hij was de op één na jongste van 9 kinderen die al op jonge leeftijd achterbleven zonder vader. Op de boerderij moest hard gewerkt worden, maar er was gelukkig ook voldoende tijd voor gezelligheid en het uithalen van kattenkwaad. Jan ging het klooster in , maar tegen de tijd van carnaval wilde hij daar toch echt weg. Hij ging terug naar huis en moeder moest maar bellen dat ze zijn kist met spullen maar op moesten sturen met Van Gent en Loos.                                                                                                                         Na zijn diensttijd is hij gaan werken als fabrieksarbeider. Familie was voor Jan belangrijk, hij kon oprecht genieten van het samenzijn op verjaardagen, met alle broers en zussen naar de Ardennen of een dagje uit. Jan vond het gezellig wanneer de neven en nichten op visite kwamen, voor de kinderen was de diepvries altijd gevuld met ijsjes.                                                                                                                     Jan was jarenlang lid van de raad van 11 en in 1975 Prins van de Moerebuuk. Op een paar maanden na is Jan 60 jaar lid geweest van schutterij St. Sebastianus.                   7 Jaar geleden veranderde het leven van Jan door een hersenbloeding. De periode van revalideren in het verzorgingshuis was een moeilijke tijd voor hem. Ondanks dat wist Jan er het beste van te maken; hij deed braaf zijn oefeningen om er voor te zorgen dat hij zo snel mogelijk weer naar huis kon.                                                           Consequent liep hij zijn dagelijkse rondje, elke ochtend en elke middag en bij mooi weer zat hij op het bankje aan de Sebastiaanstraat. Daar was het altijd gezellig met sterke verhalen, het doorspreken van de dagelijkse gang van zaken en even buurten met de mensen die langskwamen.                                                                                Op zondag was het vaste prik om bij de Prairie binnen te lopen, daar had hij een ‘eigen’ plek aan het buffet.                                                                                        Eind juni kwam Jan in het ziekenhuis terecht met een longontsteking. Doordat de medicatie niet goed aansloeg en er onderliggende medische problemen bleken te zijn werd een herstel zwaar en zou er wederom een revalidatietraject in het verschiet liggen. Jan wilde niet opnieuw revalideren, hij wilde niet afhankelijk zijn van anderen. Zijn besluit om te stoppen met verdere behandelingen was heel helder en vastberaden, hij had een goed leven gehad.

Vanuit het ziekenhuis ging Jan naar het Hospice waar hij goed verzorgd werd en waar hij genoot van de bezoekjes van familie en mensen uit het dorp.  Op 8 augustus 2022 is Jan omringd door zijn familie rustig overleden.